کلاه خود را قاضی کنید.

وقتی که دختر کوچکم خواب نمی رود، پدرش می گوید: شکمش سیر نیست اگر شکمش را خوب سیر کنی به خواب عمیق فرو می رود.

اما؛ من متوجه شده ام که وقتی ضعف و گرسنگی زیاد هم بر آدمی، وارد می شود، خواب او را فرا می گیرد، مثل روزهای ماه مبارک رمضان.

پس گرسنگی زیاد وسیری مفرط هر دو خواب را به دنبال خود می آورند و خواب یعنی غفلت و بی خبری.

دشمن نظام اسلامی ایران، اقتصاد مملکت را نشانه رفته است، زیرا با این کار، ثروتمندان ومرفهان بی درد جامعه، در درد بی خبری به سر می برند و فقرا و نیازمندان ، سردرگم تامین ضروریات خویش می شوند و هم و غم جامعه، اقتصاد می شود. اینجاست که دشمن نفوذ می کند؛ در فرهنگ ما، در دین ما، در اجتماع ما و ما کجاییم؟ در غفلت و بی خبری اقتصادی!

مخاطبان خاص!!! 3ماه اول سال اقتصاد مقاومتی رو به پایان است، کلاه خود را قاضی کنید و ما را از بی خبری اقتصادی در بیاورید!!!

خداحافظ

وقتی تو آمدی و به تو ای ماه خدا، سلام کردم، گمان نمی کردم این همه زود، وقت وداع فرا می رسد.

درست است که گفته اند هر سلامی، خداحافظی هم به دنبال دارد اما؛ فکر نمی کردم جدایی از تو این همه تنهایی به بار آرد.

نمی گویم سخت نبود روزهای بلند، گرسنگی و تشنگی، خستگی و بی رمقی، می گویم سخت بود نافرمانی از خواست تو.

خدای من! من به اطاعت امرت دهان بستم از خوردنی ها و نوشیدنی ها و چشم بستم از آلودگی ها وگوش گرفتم از همه دلبستگی ها.  و در این مدت همه گوش و چشم و دهان تو بودی معبودم، تنها تو.

اینک زمان جدایی از میهمانی ات رسیده است و من این ماه را در آغوشت تمرین بندگی کردم، برای یک سال توشه چیدم و اکنون با قلبی آکنده از غم فراق معراج میهمانی ات را ترک می کنم.

محبوب من! یاری ام کن تا بندگی ام را تا میزبانی سال بعد شما محفوظ بدارم. آمین

قبردونفره

دیروز خانمی را که حجاب خداپسندانه ای نداشت، خواهرانه نهی از منکر کردم. ایشان به سمت من برگشت و در چشمانم خیره شد و گفت: هرکسی را در گور خودش می خوابانند و رفت.حرفش تکراری بود اما؛ ذهنم را درگیر خودش کرد. واقعا هر کسی را فقط در قبر خودش می خوابانند؟!
قرآن همراهم را باز کردم:
1-وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَر ... » باید از میان شما ،جمعی دعوت به نیکی ، و امر به معروف ونهی از منکر کنند!... (سوره آل عمران ، آیه 104)
2- « کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللّه » ، شما بهترین امتی بودید که به سود انسانها آفریده شده اند ؛(چه اینکه) امر به معروف و نهی از منکر میکنید و به خدا ایمان دارید .( سوره آل عمران، آیه 110).و...
آیات زیادی را یافتم که دال بر وجوب امربه معروف ونهی ازمنکر داشتند و با یک سرچ کوچک در اینترنت و یافتن احادیث زیادی از جمله سخن امام على (علیه السلام)که فرمودند: تمام کارهاى نیک و حتى جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منکر چون آب دهان است در برابر دریاى پهناور. [نهج البلاغه، کلمات قصار، 374.] حجت را برمن تمام کرد.
و وقتی تمام گزینه های مساله را کنار هم چیدم، یافتم، که اگر امر به معروف بر من واجب است و ترک آن عوارض وبلاهایی را برای من دارد پس مرا تنها در گور خودم نمی خوابانند بلکه از من از واجب ترک شده ای که باید در قبال دیگری انجام می دادم سوال خواهند کرد.

میلاد ماه

ماهِ ماهِ رمضان

از نظر علمی، نزدیک به چهار هفته طول می کشد که ماه به دور زمین بچرخد وبه اصطلاح، ماه حلول می کند ویک ماه جدید قمری آغاز می شود.

 اما؛ من می خواهم از یک نقض قانون طبیعت با شما سخن بگویم و آن دوبار حلول کردن ماه در یک دوره ی چهارهفته ایست. می دانید در کدام ماه این اتفاق می افتد؟؟

در ماه مبارک رمضان، ماه دوبار حلول می کند یکی ابتدای آن، که نوید بخش،  شروع یک برهه ی حساس از بندگی ست و یکی  در نیمه ی ماه که نوید بخش ، کرامت و بزرگی ست.

حال، رمضان، به نیمه رسیده است ، قمر دوباره ظهور کرده ،  نور وجودی اش فراتر از خیال و انکار است و کرامتش تمامی خلق را فرا گرفته.

آری درست است ،کریم اهل بیت(علیه السلام) را می گویم او که تنها مولود ضیافت الله است و این یعنی کرامت در کرامت، بخشش در بخشش. زیرا رمضان، ماه عفو و بزرگی ست و چون به نیمه می رسد، تندیس کرامت و بخشندگی  متولد می شود و اوست که ماهِ ماهِ مهربان می شود.

اماما! نمی دانم تا به اینجا خوب بندگی کرده ام یانه، اما ؛ امیدوارم به شما، به خدای شما، به ماهی که میلاد شماست.

کریما! همه می گویند بقیع حرم ندارد، نور ندارد، زایر ندارد. اما من می گویم این هم از کرامت شماست زیرا کریم هیچ چیز را برای خودش نمی خواهد.

امام من، در این ماه غفران ، بخشش گناهانم را به واسطه ی شما از خدای خود طلب می کنم و چه زیباست در خواست از کریم به واسطه ی کریم.

 

میلاد نور مبارک و لحظه لحظه های ناب عاشقی گوارای وجودتان.

خیال خام

گاهی بادی به پا می کنند و خیال می کنند که طوفان کرده اند، غافل از آنکه تن این ملت و مملکت به این بادها نمی لرزد.
سرزمین من، در طول دوران های مختلف، جنگهای زیادی به خود دیده است؛ جنگ نظامی، فرهنگی، اقتصادی، اما همیشه چون کوه استوار مانده است.
آنها که فراموش کرده اند، بدانند، خدای طوفانهای شن طبس ، مانع نفوذ بیگانه به حریم ملت شریف ایران است.
این کشور گربه ای شکل، اگرچه دارای موش های داخلی و خارجی زیادی است اما این موش ها به زودی در تله ی مکر و حیله به فنا خواهند رفت وهیچ هرکولی نخواهد توانست نخ وجودی جوانان ما را در دست بگیرد و مانند عروسک خیمه شب بازی برقصاند، چون ما خود همه نویسنده و تدوین گر و کارگردانیم.

من حنیف هستم و در راه مستقیم

دمای بدنم، این روزها بالاست، لبانم خشک و انگشتانم بی رمق شده اند، صدایم بالا نمی رود، خوابهای ناز بهاری برایم ملال آور شده است، اما هیچ کدام مانع بندگی من نمی شوند.
من این روزها ، در مهمانی معبود به سر می برم، چه روزهای زیبایی است. عده ای می گویند روزه نگیر تو نحیفی ولی من می گویم نگو نحیف، من حنیف هستم و در راه مستقیم.
همه ی سختی های ظاهری و مادی ماه رمضان، برای پرورش انسانهایی بااراده و متقی است زیرا این ماه عزیز با نخوردن و نیاشامیدن به ما قدرت اراده و سرکوبی هوای نفس را می دهد و به ما می فهماند که خداوند همه جا حاضر وناظر است زیرا تو در همه ی احوال از همه امور نهی شده ی او امساک می کنی.
اگرچه روزها بلند شده اند، هوا گرم تر و قوای بدنم کم تر شده است، اما هیچ کدام مانع بندگی من از معبودی که روزی ام ، سلامتی ام، شادی ام از اوست، نمی شود زیرا من حنیف هستم و در راه مستقیم.

موذن، اذان بگو

کودکی نحیف بودم که مسولیت بزرگی به دوشم گذاشتند ،خدای من چقدر مادختران محبوب توهستیم که باید6سال زودتر به مهمانی تو بیاییم.
همه ی این حرفها را با خودم گفتم و دائم ذهنم را به سمت وسوی دیگری می بردم و سعی می کردم به خودم افتخار کنم ولی وقتی صدای قار وقور شکمم را میشنیدم کمی سست می شدم و زمانی که صدای جویدن غذای داداشی که هنوز با اون قد وهیکل به سن تکلیف نرسیده به گوشم می رسید، کلا ناامید می شدم.
هی خود خوری می کردم با خودم ،که ای خدا آخه چرا واقعا چرا؟این پسرهای گردن کلفت بخورن و ما دخترهای باریک وضعیف روزه بگیریم!!!
افتاب غروب کرده بود ومن منتظر اذان بودم. دوست داشتم به این عقربه ها کمک کنم که زودتر حرکت کنند و سریع تر به ساعت مقرر برسند. در همین گیر ودار بودم که یهو صدای اذان را شنیدم ، باورم نمی شد، خوشحال شدم و مثل برق پریدم توی هال ودیدم بساط افطاری پهن است اما کسی توی هال نیست وفقط تلویزیون روشن است. بدون توجه به برنامه ی تلویزیون خیز گرفتم سمت سفره و شروع کردم به خوردن و حالا نخور کی بخور یکدفعه مادرم از آشپزخانه آمد داخل هال، با تعجب گفت: مگه اذان شده؟؟!!
من هم با دهان پرگفتم: بله مامان. مادرم نگاهی به تلویزیون کرد و گفت: دخترم دیگه نخور، هنوز اذان نشده.
بهت زده شده بودم،یک لقمه در برزخ گلویم گیر کرده بود نه راه رفت داشت ونه راه برگشت.
دهانم را باز نگه داشته بودم و باسرم به مادرم می فهماندم که چرا؟؟ که یکدفعه صدای اذان بالا رفت.
خدای من چه لقمه ای بود.بیچاره با آب بزاق دهانم له شده بود اما ازترس فرو نمی رفت .
بعداز اذان ، متوجه شدم که داداشی شبکه را عوض کرده بود و توی فیلمی که پخش می شد، داشت اذان می گفت ومن از همه جا بی خبر با فکر اینکه روی شبکه ی استانی است و داره اذان مغرب گفته می شود،کمی زودتر به پیشواز دیدارمحبوب رفته بودم

آیا صدای مرا میشنوی؟

نگرانم! من نگرانم! نگران هوای غبارآلود، نگران فضای آلوده، نگران ذرات سمی پراکنده در آن.

نه، اشتباه نکن. هوای شهر را نمی گویم. هوایی را می گویم که فرزندانمان در آن فکر می کنند ایده می گیرند، دین ستیز می شوند.

آری، درست فهمیدی، فضای مجازی را می گویم. فضای مجازی که هوایش به شدت غبارآلود است .کسانی درآن نفس می کشند که نمی دانی از کجایند و برای کجایند؟

من نگرانم، نگران! نگرانی یک همسر، یک مادر و یک خواهر. من نگران جوانان سرزمینم هستم .

جوانان ما در محیطی اکسیژن استنشاق می کنند که یک قاتل نفس می کشیده است.دختران ما در جایی توییت می کتتد که یک جاهل نفس می کشد.

نمی دانم جناب مسوول! پیامم را دریافت می کنی یانه؟ ولی من نگرانم، نگران جوانانی که امید این مملکت هستند.

آیا صدای مادرانه ی مرا می شنوی ؟؟

زن خانه دار یا خانواده دار؟

من یک زن هستم، یک همسر، یک مادر.

من، یک زن تحصیل کرده هستم، یک همسر محبوب و یک مادر مهربان.

من ،کسی هستم که در اصطلاح عام به آن زن خانه دار می گویند، ولی من می گویم، من، یک زن خانواده دار هستم.

من زنی هستم که مسولییت پرورش و تربیت فرزندم را خود به عهده گرفته ام و خودم معلم مهدکودک یا پرستار بچه ام شده ام.

من زنی هستم که خودم در خانه معلم او هستم، معلم اجتماعی چون به او راه ورسم اجتماع را می آموزم. معلم دینی اش، چون به او دین داری را یاد می دهم. من، معلم پرورشی اش هستم چون مشاور و راهنمایش محسوب می شوم. من، معلم ریاضی اش هستم، چون حساب زندگی را با چرتکه ی عشق و ایمان به او فرا می دهم.

من یک مادرم، یک مادر خانواده دار، که خود خستگی فرزندانم را با محبتم، رفع می کنم.

من، زنی مفید برای جامعه ام هستم. چون به وظیفه ام خوب عمل می کنم. من در سنگر خانه، خانواده ام را حفظ می کنم.

من یک زن خانواده دار هستم زیرا فرزندانی خوب و سالم برای کشورم تربیت می کنم.

پس به من نگویید زن خانه دار، من یک زن خانواده دار هستم.

طلسم عادتها

با دقت در زندگی روزمره، در می یابیم که ما، در عادت هایمان طلسم شده ایم. در یک ساعت معین از خواب بلند شدن، 3وعده غذا خوردن، خوابهای ناز بعد از ظهر بهاری، تا دیر وقت در فضای مجازی سیر کردن و با خاموش شدن شارژ گوشی، به خواب فرو رفتن.

اینکه، این عادتها صحیح است یانه، شما می دانید و وجدان بیدارتان.

غرض از کلام در اینجا، سخن گفتن از چیزی است که این طلسم را می شکند، طلسم عادتها را.

این ساحر لحظه ها، اگرچه در فضای مجازی فقط به زلوبیا و بامیه معرفی می شود، اما دنیایی است پررمز و راز. آری ماه مبارک رمضان، مبطل طلسم عادتهاست. به ما می آموزد که دوام زندگی به خوردن و آشامیدن نیست، به ما می آموزد که عبادت، به ظواهر نیست زیرا، تو حتی در پنهان هم امساک خواهی کرد.

ماه رمضان در پیش است، صدای قافله اش می آید، دعای ابوحمزه را می گویم. خدای من! چه دعای سحری خواهد شد، روز اول،کنار سفره ی سحری.

ماه رمضان، ماه اتحاد و یکدستی است ،در کنار هم، ختم قرآن کردن دیدنی ست. صدای ربنا و معجزه ی اذان موذن زاده شنیدنی ست.اگرچه ماه رمضان با بامیه شیرین می شود، اما؛ تمام ماه رمضان، شیرینی ست.