وقتی تو آمدی و به تو ای ماه خدا، سلام کردم، گمان نمی کردم این همه زود، وقت وداع فرا می رسد.
درست است که گفته اند هر سلامی، خداحافظی هم به دنبال دارد اما؛ فکر نمی کردم جدایی از تو این همه تنهایی به بار آرد.
نمی گویم سخت نبود روزهای بلند، گرسنگی و تشنگی، خستگی و بی رمقی، می گویم سخت بود نافرمانی از خواست تو.
خدای من! من به اطاعت امرت دهان بستم از خوردنی ها و نوشیدنی ها و چشم بستم از آلودگی ها وگوش گرفتم از همه دلبستگی ها. و در این مدت همه گوش و چشم و دهان تو بودی معبودم، تنها تو.
اینک زمان جدایی از میهمانی ات رسیده است و من این ماه را در آغوشت تمرین بندگی کردم، برای یک سال توشه چیدم و اکنون با قلبی آکنده از غم فراق معراج میهمانی ات را ترک می کنم.
محبوب من! یاری ام کن تا بندگی ام را تا میزبانی سال بعد شما محفوظ بدارم. آمین
